‘Klimaatangst onder jongeren is gevaarlijker dan klimaatverandering zelf’

Auteur: Matthew Wielicki

Als professor in de geologie is het mijn taak om jonge studenten te onderwijzen over de staat van onze planeet. De laatste jaren merk ik dat steeds meer studenten die aan mijn klimaatcolleges beginnen, allerlei incorrecte vooroordelen koesteren over de toekomst die de aarde te wachten staat. Namelijk dat alle mensen en dieren zullen uitsterven ten gevolge van een toename in temperatuur door klimaatverandering. 

Meerdere vrouwelijke studenten vertelden me dat ze geen gezin zullen stichten, ondanks dat ze altijd kinderen hebben gewild, en ondanks dat ze gelukkig zijn opgegroeid met vader en moeder en broertjes en zusjes. Het op de wereld zetten van een nieuw leven zou voor hen gepaard gaan met een enorm schuldgevoel, omdat ze denken dat de wereld op het punt staat te vergaan. 

Dit breekt mijn hart. De wereld staat helemaal niet op het punt te vergaan door klimaatverandering, ook al proberen de lobbyisten van het IPCC dat iedereen wijs te maken. Wat is hier gaande? 

De mensheid kan overleven in omstandigheden van -30°C tot +40°C. Zelfs als onze planeet tegen 2100 vier graden warmer is, is dit nog steeds binnen het temperatuurbereik waarin we ons prettig voelen. Temperatuurverandering vormt dus op geen enkele manier een bedreiging voor de mens. 

12.000 jaar geleden was er binnen een decennium een temperatuursverandering van tien graden. De mens stierf niet uit, ondanks dat we niet de technologische middelen bezaten die we nu wel hebben.

Er zijn altijd schommelingen in de temperatuur van onze planeet geweest. Miljarden investeren om dit te voorkomen, is zinloos. Het enige wat dit doet, is het overhevelen van geld van de armen naar de superrijken. 

Miljardairs proberen jonge mensen ervan te overtuigen dat de wereld op het punt staat te eindigen, en dat dit alleen voorkomen kan worden als de armen al hun geld en vrijheden afstaan. Dit drukt jonge mensen in een constante staat van mentale paraatheid, iets waarop ons menselijk brein totaal niet goed reageert. De resultaten zijn shockerend doch voorspelbaar:

Meer dan tweederde van de jonge mensen voelt zich op dit moment verdrietig, bang of bezorgd vanwege het klimaat. Dat is te lezen in een enquête van het vooraanstaand wetenschappelijke tijdschrift Nature. En een ander onderzoek onder 10.143 mensen in 25 landen blijkt dat steeds meer jongeren ’s nachts wakker liggen door hun klimaatangst. 

De staat van de mensheid, waaronder wereldwijde welvaart, is de laatste decennia drastisch verbeterd. Hiermee zijn onze mogelijkheden om ons aan te passen aan klimaatverandering alleen maar gegroeid. De laatste eeuw is het aantal doden door klimaatgerelateerde rampen gedaald met meer dan 95%. 

De studenten denken aan het begin van de collegereeks precies het tegenovergestelde. Ze hebben het mis, maar ze zijn compleet overtuigd van hun gelijk, en dat is een heel slechte combinatie. 

Als ik kijk naar onderzoeken die aantonen dat het ons gelukt is om klimaatgerelateerde doden sterk te verminderen, voel ik me trots over wat we bereikt hebben. Ik ben optimistisch over wat we in de toekomst nog meer voor elkaar kunnen krijgen. Maar ik ben helemaal niet zo optimistisch over de mentale toestand van onze jongeren, die steeds verder achteruit lijkt te gaan

De angsten die mijn studenten met mij hebben gedeeld, hebben me aangezet om een TikTok-account te maken, met als doel jonge mensen te bereiken met een meer optimistische boodschap over klimaatverandering. De propagandamachine van het establishment was er echter veel eerder dan ik. En ze zijn aan de winnende hand.

Het is absurd hoe berichtgeving over het klimaat het laatste decennium steeds alarmistischer is geworden. Men beweert ten onrechte dat er een toename is in de frequentie en ernst van klimaatgerelateerde rampen, terwijl er van 2000 tot 2019 minder slachtoffers zijn gevallen dan in de periode 1980-1999. 

Wetenschappelijke rapporten, zoals dat van het Intergovernmental Panel on Climate Change (IPCC), beschrijven de risico’s en mogelijke consequenties van klimaatverandering. Maar ze gebruiken hiervoor onrealistische toekomstvoorspellingen, zoals het beruchte RCP8.5. Dit is het meest catastrofale toekomstscenario, maar daarmee niet het meest waarschijnlijke. Andere, veel minder extreme uitkomsten zijn ook goed mogelijk, maar deze worden doorgaans genegeerd door de media. Hierdoor komt het over alsof het meest extreme toekomstbeeld het meest waarschijnlijke is, terwijl dit helemaal niet zo is. 

Juist de apocalyptische toekomstbeelden zorgen voor toenemende angst en bezorgdheid bij velen, maar voornamelijk onder jongeren. Ondertussen gaan de media door met catastroferen, terwijl het voor iedereen in dit wetenschappelijke veld duidelijk is dat hun journalistiek overdreven negatief is en zich beperkt tot de ergst mogelijke gevallen.

We hebben de geweldige prestaties op klimaatgebied laten kapen door de klimaatalarmisten van het IPCC, de Verenigde Naties, het World Economic Forum en het International Monetary Fund. Deze organisaties geven helemaal niets om het correct presenteren van de stand van de wetenschap. Ze zijn uit op geld en macht, en als ze de wereldbevolking de stuipen op het lijf moeten jagen om deze te vergaren, dan doen ze dat.

Het resultaat is dat een hele generatie opgroeit met de constante angst dat de wereld gaat eindigen. Velen van hen nemen kalmeringsmiddelen of kunnen niet slapen door de stress. 

Klimaatangst verzwakt de motivatie bij jongeren om het juiste te doen. De energiesector transformeren zal meerdere decennia kosten. Maar als je mensen vertelt dat ze maar 12 jaar hebben, of wat het door de bureaucraten verzonnen cijfer op dit moment ook is, waarom zouden ze dan overstappen op andere energiebronnen? Waarom zouden ze goed voor onze planeet willen zorgen als deze toch vergaat, wat we ook doen?

In de tussentijd probeer ik optimistisch te blijven. Ik ben deze week begonnen met een nieuwe serie van klimaatcolleges aan de Universiteit van Alabama. Zoals altijd merk ik dat mijn studenten open staan voor een meer optimistisch verhaal over het klimaat. Ze zijn blij en dankbaar om iets anders te horen dan de catastrofes en doemscenario’s waar ze in de media mee worden geconfronteerd. Ik zeg hen altijd dat ik er niet ben om hen te overtuigen. Het is niet mijn taak om hen te vertellen wat ze moeten geloven, maar om hen te leren kritisch na te denken. 

Dit geeft me hoop dat dit met hen zal resoneren, als we hen de wetenschappelijke gegevens laten zien die aantonen dat we ons niet in een klimaatnoodgeval bevinden. Hopelijk beslissen ze dan alsnog om goed voor onze planeet te zorgen door hun angsten los te laten en gezinnen te stichten, zoals ze dat altijd hebben gewild. 

Dit is een opiniestuk van professor Matthew Wielicki.

Matthew Wielicki is assistent-professor geologie aan de Universiteit van Alabama (Verenigde Staten), waar hij in zijn colleges veel aandacht besteedt aan het klimaat. Hij houdt tevens een substack bij genaamd “Where is the climate emergency?”

Matthew Wielicki op Twitter

Hoofdafbeelding: ANP / Eva Plevier – Den Haag, 28 januari 2023