De Nederlandse overheid gooit geld over de balk. Er wordt veel geld uitgegeven aan ontwikkelingshulp naar verre landen in Afrika, terwijl in 2024 waarschijnlijk één miljoen Nederlanders in armoede leven (CPB). In Vlaardingen financiert de regering tevens een nieuwbouwwijk voor Oekraïeners, terwijl er momenteel een woningtekort is van 325.000 huizen. Daarnaast wachten 24.000 ouderen op een plek in een verzorgingshuis, maar het kabinet betaalt wel 125 miljoen euro aan de mondiale gezondheidszorg. Staat het eigen volk op de laatste plaats? We bespreken dit met Tweede Kamerlid namens JA21 Nicki Pouw-Verweij en financieel expert Ab Flipse.
Nagenoeg alle overheidsorganen hebben zich verbonden aan het diversiteitsbeleid dat in het Charter Diversiteit van de Sociaal Economische Raad verwoord staat. Dat verplicht hen hun bedrijfscultuur ‘divers en inclusief’ te maken en om ook op een ‘diverse en inclusieve’ manier hun medewerkers te werven. Daarbij focussen ze o.a. etniciteit, gender en seksuele voorkeur, maar als je mensen een baan geeft op basis van die criteria, dan wijs je dus ook mensen af die aan die criteria niet voldoen en rijst de vraag of je dan aan het discrimineren bent?