‘Woke pleegt een aanslag op onze vrijheid en gelijkheid’

Auteur: Michiel Dubbeldam

De wokecommune predikt constant respect en gelijkheid met als doel de maatschappij eerlijker te maken. Maar als je kijkt naar hoe de wokers begrippen als gelijkheid en respect interpreteren, blijkt hun utopische maatschappij opeens meer kenmerken van een dystopie te hebben. Een samenleving waarin de vrije mening en gelijke behandeling slechts tot geschiedkundige feiten behoren.

De wokesekte van beroepsactivisten, Twitter-trollen, hijgerige journalisten en progressief-linkse politici, beargumenteert continu dat iedereen benaderd moet worden vanuit zijn of haar eigen wereldbeeld. Denk aan het erkennen van iemands zelfgekozen gender door het gebruik van bepaalde voornaamwoorden. 

 De verleiding is groot om mee te gaan in het inclusieve brabbeltaaltje. Iedereen vindt het prettig om naar eigen wereldbeeld behandeld te worden, dus moeten we dat een ander ook gunnen. Althans, dat is de achterliggende gedachte. 

Maar als men naar de praktijk kijkt, is het helemaal niet zo dat iedereen vanuit zijn of haar eigen wereldbeeld benaderd wordt. Zo werd het woord neger, dat vroeger op een volstrekt neutrale manier gebruikt werd om iemand met een donkere huidskleur aan te duiden, in de ban gedaan omdat bepaalde groepen mensen zich er niet prettig bij voelen. Maar als je het als blanke Nederlander niet prettig vindt om als wit persoon te worden aangeduid, is dit bewijs van een wit superioriteitsgevoel, of zelfs neokolonialisme, en word je genegeerd of uitgelachen door de wokegemeenschap.

Het is dus een flagrante leugen dat iedereen naar zijn wereldbeeld wordt behandeld, want het woke-wereldbeeld is altijd superieur en moet dus als leidraad worden toegepast. In de wokewereld is het woord ‘blank’ synoniem voor goed en daarom niet de aangewezen vorm om de gemiddelde westerling aan te duiden. Het tonen van respect voor andermans wereldbeeld blijkt niets anders dan een schijnargument.   

Daarnaast ontkent woke de biologische werkelijkheid dat een man één x en één y chromosoom heeft en een vrouw twee x-chromosomen. In plaats daarvan beweren zij dat gender een breed of zelfs meerdimensionaal spectrum betreft. Alles tussen man en vrouw is mogelijk, evenals zaken daarbuiten, zoals dieren of objecten. 

Dit is een ongelofelijke dwaling. Meer dan drie eeuwen na de verlichting ontkennen we opnieuw basiswetenschap.  Vrijdenkers die deze waanbeelden betwisten, worden als gevaar beschouwd en verdienen het om aangevallen te worden. 

De activisten die zeggen dat ze tolerant zijn, doen er alles aan om de carrières van andersdenkenden te vernietigen. Zo werd onderzoeker Laurens Buijs op non-actief gesteld nadat hij kritiek had op de genderideologie. Vrijheid van meningsuiting, een fundamenteel grondrecht waarop iedere vrije maatschappij is gebouwd, komt steeds meer onder druk te staan. 

Aanhangers van de woke-ideologie stellen dat het gaat om rechtvaardigheid en gelijkheid. Maar als men nauwkeuriger naar hun gewoontes, argumenten en redeneringen kijkt, ontwaart men wel degelijk een hiërarchische visie op de maatschappij, waarbij de wokers zich aan de top van hun eigen piramide bevinden.

Gelijkheid wordt slechts gebruikt als gelegenheidsargument, want in de praktijk zijn het de ‘witte cis-boomers’ die helemaal onderaan de wokeladder staan. Iets hoger komt men een cis-homostel van middelbare leeftijd tegen. Weliswaar hangt de exacte positie af van details als het vieren van tradities en het al dan niet christelijk zijn, beide zaken leveren minpunten op. 

Helemaal bovenaan de wokehiërarchie staat een interraciaal lesbisch stel, waarvan minstens één transgender is en beiden zich hebben uitgeleefd in de neuspiercingshop. Tatoeages en onnatuurlijke haarkleuren maken het plaatje compleet. 

Je positie op de wokeladder wordt niet bepaald aan de hand van je merites als mens in de maatschappij. Het énige waarop wordt gelet, is je afkomst, huidskleur, seksuele voorkeur en genderidentiteit. 

Exact dezelfde maatstaven pasten we enkele eeuwen geleden in onze regionen breed toe. Als men afweek van de norm was men minderwaardig, behekst of bezeten door de duivel. Vervolgens zorgde de verlichting ervoor dat we langzaam maar zeker afscheid namen van dit soort waanideeën. Men besloot dat alleen het gebruik van de rede en het gezonde verstand tot de waarheid konden leiden. De wokecommune heeft dit concept gemist en denkt nog steeds in middeleeuwse termen. Kant en Descartes zouden zich omdraaien in hun graf als ze wisten hoe de rede opnieuw wordt verslagen door ideologische waanideeën. 

Woke keert zich openlijk tegen het principe van gelijke behandeling. Het gelijkheidsbeginsel, dat in ons prachtige land als zó fundamenteel wordt beschouwd dat het in het eerste artikel van onze grondwet is vereeuwigd, wordt gezien als iets negatiefs. 

Bepaalde groepen zouden moeten worden voorgetrokken omdat de wereld verdeeld is in dader- en slachtoffergroepen. Ben je blank en heteroseksueel, dan behoor je tot de dadergroep, de groep van de onderdrukkers. Ben je daarentegen onderdeel van de LHBTQ+-beweging of heb je een andere huidskleur, dan behoor je automatisch tot de slachtoffergroep en verdien je het om voorgetrokken te worden. Het is een leer die gebaseerd is op zuivere discriminatie en op alle fronten in strijd is met het recht op gelijke behandeling,  dat in Nederland ooit zo belangrijk werd gevonden. 

In Amsterdam bombardeerde de gemeente positieve discriminatie tot de norm. De TU Eindhoven maakte het nog bonter door vacatures alleen voor vrouwen open te stellen. Dit beleid werd uiteindelijk afgeschoten door het College voor de Rechten van de Mens. 

In het buitenland gaat men een stapje verder. In bepaalde plaatsen in Californië voert men proefprojecten uit met basisinkomens tot $1200 per maand voor transgenders en non-binaire inwoners. Het hele circus wordt uiteraard betaald door de normale belastingbetaler. Een schrijnend voorbeeld van hoe wokers de mensen aan de top van hun piramide voortrekken ten koste van de rest van de bevolking.

De maatschappij richt men af met diversiteitscursussen, micro-agressieopleidingen en sensibiliseringsprogramma’s. Deze cursussen hanteren als onderliggende premisse dat racisme en discriminatie diep in onze genen zit, je bent dus schuldig ongeacht of je ooit iemand gediscrimineerd hebt. Deze cursussen en programma’s worden steeds breder ingezet om overheidspersoneel een ideologisch hokje in te duwen.

De voorbeelden zijn werkelijk eindeloos. Zo is er de verplichte diversiteit- en inclusiviteitstraining als onderdeel van de opleiding in onze krijgsmacht. Klaarblijkelijk is het belangrijker dat onze krijgsmacht in staat is zogenaamde micro-agressies te herkennen dan tegenstanders effectief uit te schakelen. 

De postmoderne nachtmerrie resulteert nu al in woordendictatuur in sommige westerse landen. Neem bijvoorbeeld Canada, waar het een mensenrechtenschending is om iemand niet met diens gewenste voornaamwoorden aan te spreken. 

Een uitspraak van een mensenrechtentribunaal in Canada veroordeelde een restauranthouder tot een boete van $30.000 omdat de beste man een werknemer ‘sweetheart’ had genoemd, terwijl de werknemer in kwestie zichzelf als non-binair en genderfluïde beschouwde. ‘Sweetheart’ werd als vrouwelijk geïnterpreteerd en werd daarom beschouwd als een vorm van het zogenoemde misgenderen. 

Ten eerste zijn er de niet-heteroseksuelen die hun reputatie besmeurd zien worden door doorgeslagen wokegekken. Ook de maatschappij als geheel is een slachtoffer van deze bizarre ontwikkeling, aangezien mensen niet langer beoordeeld worden op hun capaciteiten. Het zijn niet langer de meest geschikte mensen die bepaalde posities bekleden, waardoor de kwaliteit achteruitgaat.

Daarnaast zullen minderheden in hoge posities al snel als excuusminderheden worden gezien. Ook ontstaat er wrok bij mensen die worden achtergesteld door de positieve discriminatie en die zonder aanleiding als dader worden beschouwd. Deze ontwikkeling is op geen enkele manier goed voor de samenleving. 

De ziekte in onze beschaving is niet blanke overheersing, maar de woke ideologie zelf. Het wordt tijd dat we hier een effectieve therapie tegen ontwikkelen. Een therapie die er niet uit bestaat mee te gaan in het door de wokers gepredikte postmodernisme en die de fundamenten van de verlichting opnieuw doet herleven. 

“Cogito, ergo sum of ik denk dus ik ben” was de filosofische stelling van de filosoof René Decartes, gebaseerd op de rede en het gezonde verstand, niet op de biologie-ontkennende hersenspinsels van woke. Misschien kunnen we met dit gezonde verstand, net als meer dan 300 jaar geleden, de waanideeën verslaan en de rede opnieuw de basis van de maatschappij maken, zodat de vrijheid van meningsuiting en gelijke behandeling zegevieren.

Dit is een opiniestuk van Michiel Dubbeldam. Hij is student Bedrijfseconomie in Tilburg.

Hoofdafbeelding: ANP / Robin Utrecht – Voorleesmiddag Nijmegen, 2 februari 2019.