De Britse premier Keir Starmer kondigde onlangs het eerste nationale onderzoek aan naar kindermisbruikschandalen, zoals die in Rotherham. In deze Engelse stad konden georganiseerde bendes van 1997 tot 2013 ongestoord en op gigantische schaal kwetsbare kinderen – vooral jonge meisjes – verkrachten en misbruiken. De daders waren overwegend mannen van Pakistaanse afkomst en de slachtoffers waren meestal blanke Britse kinderen uit de lagere sociale klassen. Instanties zwegen uit angst voor beschuldigingen van racisme en islamofobie.

In deze ON!-reportage spreekt verslaggever Lewis Brackpool met slachtoffer Sammy Woodhouse, die als tiener jarenlang werd misbruikt door één van de bendeleiders en zelfs beviel van zijn zoon. Ze vertelt hoe haar meldingen werden genegeerd, hoe hulpverleners haar in de steek lieten, en hoe het systeem haar liet vallen. “De waarheid is dat veel mensen hiervan wisten: sociale zorg, de politie en zelfs het ministerie van Binnenlandse Zaken. Helaas keken zij de andere kant op.”

Als klokkenluider wist Woodhouse in 2013 een lokaal, maar belangrijk onderzoek naar het misbruikschandaal af te dwingen. De resultaten van dit Jay-rapport waren schokkend. “Alleen al in Rotherham werden ruim 1.400 meisjes verkracht en gemarteld door zogeheten ‘grooming gangs’,” aldus Woodhouse. “En dit gebeurt in het hele land.” In onder andere Oxfordshire, Telford en Rochdale speelden vergelijkbare schandalen.  

De zaak krijgt nu opnieuw politieke lading, vanwege het eerste nationale onderzoek dat premier Starmer onlangs aankondigde naar deze misbruikschandalen. Dat is pikant, want Starmer was als hoofdofficier van justitie van 2008 tot 2013 verantwoordelijk voor het zeer gebrekkig vervolgen van daders in kindermisbruikzaken zoals in Rotherham. “Ik vind Keir Starmer een regelrechte schande,” zegt Woodhouse. “En ik vraag me af waarom hij nog steeds premier is.” Zij heeft dan ook weinig vertrouwen in een nationaal onderzoek. “Dat gaat jaren duren. Informatie en bewijs kunnen dan verloren gaan. Met onafhankelijke lokale onderzoeken zouden we binnen een jaar de waarheid weten.”
  
Als overheden uit politieke correctheid liever zwijgen dan erkennen, kunnen de gevolgen onmenselijk en desastreus zijn, toont deze aangrijpende reportage.

// // // // //